een twee powezie
  • een twee gedichten
  • 1P2
  • Brandpunt
  • PROJECTEN
  • ARCHIEF
  • Kopij
  • D&F
  • 1 2 WIE?
Foto
#849

Buiten blaft de hond. Hij weet waarop hij wacht

en wat niet komt. Vroeg of laat wordt hij gek.



(Edward Hoornaert)



#848

Ik blaas een ring rond je vinger zoals rond Saturnus

door stof verbonden blijven lichamen in evenwicht



(Luc C. Martens)



#847


een glas kan de reflectie van alles bevatten

ons opzetten tegen het zwart



(Kamiel Choi)



#846


beladen met jaren herkauwt ze verveling

vult ze uren tot de rand



(Steven Van Der Heyden)



#845

Vrees

​
Beter het verlies voor te zijn, denk je dan

en duwt je kindertong tegen de wiebelende noodlotstand.



(Vincent Van Gelder)



#844

een blaas laat een luchtvogel trippen

ik leef stil met mijn fonkel in het café



(Bert Struyvé)



#843


de berg die zich terugtrekt in de stilte van de mist
​

de broze tred van uitvertelde wandelaars


(Edward Hoornaert)




#842

tussen brokstukken een eclipsbril, een entertouw, 

we spannen de rug, klimmen uit onze vooroordelen



(Luc C. Martens) 



#841


In een zee van stemmen lijden we schipbreuk

zoeken we vrijheid achter maskers



(Steven Van Der Heyden)



#840


slaap: het openbaar vervoer

droom: de rebus die je mist



(Vincent Van Gelder)


​
#839


golven bewaren mijn woorden in wulken en venusschelpen,

meeuwen pulken, schreeuwen een nieuw gedicht 


(Luc C. Martens)



#838

Ik haal mijn ogen open aan de tijd

de wond heelt snel en traag tegelijk



(Karen Goethals)



#837

een bibliotheekbus brengt het genot

dus zelfs tot bij mijn buren



(Hilde Keteleer)


​
#836


'Je pakket is bezorgd,' leest het bericht.

'Waarover?' vraag ik me af.



(Vincent Van Gelder)



#835


de zon zet als signaal zout af in de open wond van elke groef

bij hoogmoed egaliseert de zee hardleersheid zonder pleister


(Bert Struyvé)



#834

je blijft bedrieglijk zonder vorm, onafgewerkt

zoveel breken op een vel verzoekt tot strelen


(Lisette Waterschoot)



#833

Terminus

​
De schok van ontkoppeling schudt me wakker. Een droom valt aan diggelen

op de vloer van onze nachtcoupé. Alle wissels ten spijt eindigt hier de rit.



(Vincent Van Gelder)



#832


ze woont verweesd achter zijn ribben 

eet van zijn hart als een gekooide aap


(Wim Vandeleene)



#831

het zand is net als vroeger met golfjes als pratende monden
 
opgedroogd liggen de woorden voor het oprapen, zomaar


(Riet van Schie)


​
#830

in een bibliotheek vol tweede kansen

is mijn mond een leeggeroofde lade


(Steven Van Der Heyden)


​
#829

haar gezicht slaapt, een stenen tafel 

waarin haar zachte trekken zijn gebeiteld


(Wim Vandeleene)


​
#828

Ombra mai fu

​
In de zomerzon dansen wilde bloemen als sjamanen om ons heen. 

Ik omhels de kersenboom waarin je vredig verder leeft. 



(Vincent Van Gelder)
​


#827

Op het keerpunt van seizoenen,

de handen die mij verder dragen


(Luc C. Martens)



#826

op het parket de schimmelafdruk van de matras

waarop wij openbloeiden, blind de armen naar elkaar uitstrekten


(Edward Hoornaert)



#825

Geen woorden 


Laat ons uit vrede een vuist maken, 

het vlies van de oorlogstrommel doorboren. 


(Vincent Van Gelder)



#824

Het klif gaapt je laatste perspectief, golven breken

je stem. Het was wachten op de dag zonder horizon.


(Antony Samson)



#823

we enten nieuw talent in onze genen

overleven onze beste bedoelingen


(Steven Van Der Heyden)



#822

Stof


Angst, een stropdas om jouw hals — Je naait zakken aan het doodshemd en bezweert;

Tot de nachtzijde rafelt aan de randen en de ochtend zich voor het laatst heeft aangekleed.



(Vincent Van Gelder)


#821

al ruziënd zochten ze de waarheid die eerst nog in het midden lag

daarna plots niet meer te vinden was



(Edward Hoornaert)



#820


in het late glanzen verhult een lange schaduw

voetstappen en misstappen


(Monique Bol)



#819

​hoe de mens zijn scheve schaats op de plaat grijs draait 

terwijl het ijs op de aardbol een oplichtende exit zoekt



(Bert Struyvé)



#818

niet de windhoos maar de parelende regen drijft ons naar binnen

in de stille voortgang van het raamtheater verdampt het vergezicht



(Edward Hoornaert)



#817

Dwarrelwind


Ik schrijf de natuur en soms schrijft ze terug –

Een vijgenblad valt als een postkaart in de bus.


(Vincent Van Gelder)



#816

liever de hummel die zich op de borst trommelt

dan een titaan die boven zijn schoenen zweeft



(Wim Vandeleene)



#815

Verschillen als in een omgekeerde overeenkomst,

een gelijkenis die we nog niet herkennen


(Laura Van Meijeren)



#814

treinsporen kruisen onbekende levens

een beweeglijk netwerk van mogelijkheden


(Steven Van Der Heyden)


​
#813


de valse profeet gelooft dat zijn verzinsels bestaan,

ook buiten zijn schedel, boven alle twijfel verheven


(Wim Vandeleene)



#812

Mijn oma zegt regelmatig dat je het leven kunt vergelijken met een reis

in de schemering, het gezin een houvast is waar je nooit helemaal grip op krijgt



(Laura Van Meijeren)



#811

Zonnewaan
​

Als ringloze planeten draaien geliefden om hun as. Moedervlekken leggen

vreemde sterrenbeelden bloot – een maan gluurt afgunstig en wacht.



(Vincent Van Gelder)



#810

Het genadeschot kwam uit jouw mond.

Maar als bij wonder bleef ik leven.



(Ann Dewulf)



#809

in een gezin met verborgen gebreken

houden we ons vast aan wat niet wordt gezegd


(Steven Van Der Heyden)



#808

Op een dag waad je borsthoog door de nacht.

Zwarte merries draven naar de oevers van je slaap.



(Antony Samson)



#807

ze trekt de nacht aan, in het sleepnet van haar dromen

de bodemprijs van haar lichaam


(Steven Van Der Heyden)


​
#806

Geleende tijd


'Alweer een dag gewedijverd met de doden.' Hij stapt weg

van het graf dat zijn naam draagt, verdwijnt zieltogend in het koren.


(Vincent Van Gelder)



#805

Trappen graven het donker uit, zoeken ondergronds een weg naar het spoor.

De stad slaapt. Een kind droomt hoe de metro overvliegt.


(Edward Hoornaert)



#804

een trein schuift het station in, schudt reizigers uit

slachtoffers van een lange dag


(Steven Van Der Heyden)


​
#803

Niets is pijnlijker dan dit: schrijvend

reflecteren op de functie van het wit.


(Paul Bezembinder)



#802

ze kan niet meer dragen dan haar schaduw

leeg zijn is een vorm van bestaan

​

(Elle Werners)



#801

de man in viruswetsuit houdt in de verlaten branding

een scheermes als mobieltje tegen zijn oor en luistert 
​

(Bert Struyvé)



#800

Bardo


Je zag meer: troost in het machteloze; nerven in het 

vallend blad dat nooit een koers hoeft te kiezen.

​
(Vincent Van Gelder)



#799

de dagen hebben hun vaste gezichten

en het nieuws dat de afstand moet overbruggen


(Steven Van Der Heyden)



#798

later – wanneer de ent permanent wordt,

maken onze bladeren hun signatuur leesbaar


(Sascha Beernaert)



#797

postuum kreeg de arbeider een erkenning van chronisch zieke 

takken van asbest tekenen een boog over de betonnen bubbel 



(Rita Van Hauwermeiren)


​
#796

In de leegte tussen zijn lippen

huist een weg zonder einde



(Karen Goethals)



#795

in de koele lucht wacht een ademlaatste

wanneer stille longen zich neigen over de grijze stad


(Kamiel Choi)



#794

het licht gaat op zijn achterste poten staan 
– wij blijven onbeweeglijk

​stilliggen, dragen de nacht in ons als een gouden woestijn



(Edward Hoornaert)



#793

Altijd de zon die de dingen groter maakt,

de schaduwen langer dan de winter.


(Hans Hanssens)

​

#792

een vergeeld portret lijst een gezin in,

een kleine klas, van voor de kernoorlog


(Wim Vandeleene)

​

#791

Hikikomori


De mondige winter wringt zich in een naad, scheert langs in dertig tongen.

Hier wacht een bevend kind: tussen vier muren die geen kamer vormen.



(Vincent Van Gelder)



#790

een stille groene navel in het stadsgeweld

hoog in de lucht zweeft een buizerd


(Elle Werners)



#789

samen, vanop het eiland van ons bed een uur genieten

van het uitzicht op gordijnen en een kier in de muur


(Wim Vandeleene)



#788

de triomf van de hoogvlieger op het werk

valt hard, de bijwerking van het herhaalrecept 


(Bert Struyvé)

​

#787


tot zij beseft: een deur is meer gat dan houvast

zich door de strakke horizon naar buiten laat vallen


(Edward Hoornaert)



#786

een ochtend waar niemand om geeft, een man vult

de raamopening, 
bewaart seizoenen achter dun glas


(Steven Van Der Heyden)



#785

jij moet mijn onbekende eindbestemming zijn


zoiets als samen de tijd doden voor hij is aangebroken


(Antony Samson)



#784

hobbelen over een pad tussen schaduw en licht

de afslag die volgt maakt helder of duister


(Hans Van Miegelbeek)


​
#783

Baboesjka


Voor de leek is zij een kromme spijker; verroest, alleen.

Maar Hamertje Dood weet: ze houdt het hele huis bijeen. 



(Vincent Van Gelder)



#782

wij zijn niet-communicerende vaten waartussen toekomst sijpelt

vormen een microkosmos in rep en roer


(Steven Van Der Heyden)



#781

Wat verklaart waarom een tunnel warmte naar buiten sleept

verklaart daarom nog niet waarom we eenzaam zijn
.


(Truus Roeygens)



#780

ze horen bij verloren, woorden die we leerden voor later

vandaag lezen we wat we al wisten


(Steven Van Der Heyden)


​
#779


zoals een kat de nacht als één groot kruispunt zien
 
en dat in alle mogelijke richtingen oversteken

​
(Edward Hoornaert)



#778

je vinger achter stijgend water krijgen

werkt als kralen rijgen zonder knoop 


(Bert Struyvé)

​

#777


Spiegel

​

De helblauwe golfbreker rijst weer zachtjes op

uit het lachende strand van haar voorhoofd; betovert mij.


(Vincent Van Gelder)



#776

we herkennen de lucht uit eerdere valpartijen

ademen sporen die ouders in ons achterlaten


(Steven Van Der Heyden)


​
#775

Bars


Woorden die banden net niet doorsnijden.

Des te harder houdt liefde haar slager op afstand.


(Lindah Nyirenda)



#774

de zee ziet ons verlangen om zij aan zij te stromen

terwijl we afgesneden wachten achter gewapend glas



(Nellie Meijnikman)



#773

met een loep in de hand richt ik de zon op de foto 

van een gekke president, tot zijn grijns opbrandt. 


​
(Wim Vandeleene)



#772

Eerst scheppen we een kuil om veiligheid te creëren  
                           
van het zand dat loskomt kunnen we een muur bouwen


(Riet van Schie)


​
#771


Ik hou ervan om naar afstanden te luisteren

het oog eerder bang om te verdwijnen in wat het nooit eerder zag


(Steven Van Der Heyden)

​


#770

Als kind geloofde ik

​
Als kind geloofde ik dat spoken echt bestonden. Nu weet ik zeker:

Ze bestaan, dringen zich slag om slinger aan mij op in tal van vormen.


(Vincent Van Gelder)



#769

de zon bloost avondrood met de onschuld 

van een monnik die in een kleine zonde ondergaat


(Wim Vandeleene)


​
#768


ik snuif de geur van gesmolten hoop

onverzadigd bloeden doe ik hoe dan ook


(Kim Hoste)



#766

vliegtuigen trekken strepen door de rekening van het klimaat

stranden wachten, het schuim op de lippen



(Antony Samson)


​
#765

vrijheid wacht op het eind

waar de kooi in een punt verdwijnt


(Luc Lavaert)



#764

het water legt zijn kletterende messen neer, vloeit naar zijn

schoot terug – de bodem van de uitgeweken bedding breekt


(Edward Hoornaert)



#763

ik stap alleen en voluit door het leven

als ik van bij het begin het einde zie



(Lisette Waterschoot)



#762

schaduwlongen haasten zich als vanouds in de fuik

nu samen een enkele reis naar de witte vlek die groeit


(Bert Struyvé)



#761

achter het vacuüm van de hoop leeft de kamer waar je

het gezicht van een voorbije mensheid kan aanraken



(Sascha Beernaert)



#760

hoe we onze vleugelslag aanpassen aan elkaar

sierlijk onze val voor we te pletter slaan



(Steven Van Der Heyden)


​
#759

verlaten door nieuwe wegen stopt het verkeer

onze brug trotseert de zure regen, doorstaat de test der tijd


(Timur Batukayev)



#758

Zoontje Ongeregeld 

Niets schreeuwt zo luid als de spijt van het roepen. 



(Kevin Remmery)



#757

voel je niet gekooid dol maar door

ook de dwangbuis kent geen dwaalspoor


(Luc Lavaert)



#756

Het is goed onderweg te zijn

met twee, in een trage zelf gekozen tijd.


(Hans Hanssens)


​
#755


doordichten tot je de bodem bereikt

onder je voeten knispert het papier


(Luc Lavaert)



#754

we moeten een cirkel op waarde willen breken

bewegen we mee of bewegen we niet, het punt is hetzelfde  



(Bert Struyvé)



#753

Ook straten dragen nerven die de stad blootleggen

in hun aan- en afvoer van willekeurige en ongenode gasten 


(Edward Hoornaert)



#752

liefde is beweging, ze zwemt

voorbij in mensen met een bestemming



(Steven Van Der Heyden)

​


#751

ik vroeg de dichteres naar de zin van het leven

er vielen witregels uit haar mond


(Antony Samson)



GEDICHTEN, FOTO'S EN ANDERE TEKSTEN OP DEZE WEBSITE MOGEN NIET VERVEELVOUDIGD EN/OF OPENBAAR GEMAAKT WORDEN ZONDER VOORAFGAANDE SCHRIFTELIJKE TOESTEMMING VAN DE AUTEUR.



  • een twee gedichten
  • 1P2
  • Brandpunt
  • PROJECTEN
  • ARCHIEF
  • Kopij
  • D&F
  • 1 2 WIE?